Felinoterapia – wspomaganie terapii za pomocą kontaktu z kotem (felis – z łac. Kot). Ten rodzaj terapii jest szczególnie ciekawy z racji tego, że tam gdzie często dogoterapia nie przynosi skutków, felinoterapia może przynieść spore efekty. W przypadkach pacjentów, dla których psy są zbyt otwarte i angażujące, spokój oraz wyczucie kota mogą okazać się idealnym lekarstwem.
Felinoterapia znajduje zastosowanie u pacjentów z nadpobudliwością, ADHD, zaburzenia zachowania, nieśmiałość i zahamowania społeczne, depresja oraz różne inne choroby psychiczne. Jak każda z animaloterapii ma na celu stymulację pacjenta, zachęcanie go do różnych aktywności, pokonywania barier i nauki samokontroli. Do tego obniża stres, łagodzi napięcie oraz stymuluje organizm człowieka do wydzielania endorfin.
Zaletą tego typu terapii jest fakt, że można ją łączyć z różnymi innymi technikami, w wielu przypadkach sama obecność kota nawet, jeśli nie jest czynnie zaangażowany w przebieg zajęć może stać się tematem rozmów, czy ćwiczeń przełamując tym nieśmiałość dziecka na pierwszych sesjach. Ponad to zabawa z kotem, głaskanie go lub obserwowanie jego zachowań zachęcają do spontanicznej aktywności i ekspresji poprzez naśladownictwo i okazywanie uczuć zwierzakowi.
Poniżej znajdują się odniesienia do innych artykułów o tej tematyce :
Ciekawie napisane. Pozdrawiam
OdpowiedzUsuń